Anamla Şiiri - Ömer Ünal

Can ana,gadın ana...
Gittin,burkuldu içim.
Gittin,yandı yüreğim.

Söyler misin anam
neden böyle dünya?
Yürekten seversin karşılık alamazsın.
dalgasına takılırsın ölür senin için.
Ne yapmak ister bu hayat?
Amacı ne?

Hadi sen annesin, bilirsin!
Ya bu insanlar neden böyle?
Adam gibi adam olursun 'enayi' derler.
Üç kağıtçı, ruhsuz olursun 'olabilir, insanoğludur, yapar' derler.
Babanın izinde gidersin;
vatan dersin,namus dersin, Allah dersin
çağ dışı, geri kafalı olursun!
Ne demeli, ne yapmalı söyle can ana.

Geniş insan olursun;
her fikri, her insanı kucaklarsın,
'ne yapıyorsun sen' derler.

Ey oğul,yiğit oğul...
Onlarım seni nasıl gördüğü değil,
senin kendine bakışın önemli.
Kendine saygını yitirmediysen,
mağrur ve başın dikse
bildiğin gibi yaşa bu dünyada.
Vicdanınla, kimliğinle yaşa.
İkinci bir hayat ve dünya yok.