Anamız Hep Ağladı Şiiri - İbrahim Şahin 2

İlk çığlığımızda düştü bedenimize
Acıya yoğruk, acıda pişik gözyaşı
İlaç gibi geliverdi, sustu çığlığımız
Oynadı kaş gözümüz, çırpındı kalbimiz

Sanma ki başucumuzda bölünür uykuları
Tırnağımızın incinmesi sızlatır yüreğini
Duyar, böler en derin uykularını, dağa vurur rüyalarını
Ağlar için için, erir için için, acıda yoğruldukça cana gelir

Suyu aşa çevirmeyi bilir, kederi sevince
Kükreyip arslan kesilmeyi bilir bizi korumada
Lal olmayı bilir, sözünde incinecekse yüreğimiz
Ağlar için için, gülücüklerde okşar minik yüreğimizi

Gemici feneridir önümüz sıra, ardımız sıra
Uykuya vururken gözler, bekler başucumuzda
Uykuyu bölerken başucumuzda, uyanırken başucumuzda
Kapı çıkışta kapı söfesi, kapı girişte kapı söfesi hazır nöbet

Dedektiftir, yürür önümüz sıra, yürür ardımız sıra
Kuşa kurda yem olmayalım diye, yedi cana bürünür
Bulur izimiz, duyar çığlığımızı, kanatlanır uçar gelir
İçin için ağlar, yüreği kan damlar, tebessümle sarar

Yıkılır, dikleşir dağ parçası gibi ana gösterir
Siler gözyaşını, pembe gül yanak ana gösterir
Saçı beyaza bürür, kınaya vurur, kınalı ana gösterir
Ağlar için için, elverir sır vermez bir türlü, anadır ana

Derdini geceyle bölüşür, kayayla sırdaş
Derdini bir geceler bilir, bir yosun kayalar
Derdine duvarları perde edinir, ağlar duvara
Perdeyi kaldırır gülücüklerde okşar, ninnide uyutur

Düğün nişan dernek, biz güldük anamız ağladı
Gurbete yolladı, karalar giyinip ağladı ağladı
Yuvadan uçurdu, yolumuzu gözleyip ağladı
Anamız ağladı, ağladı içini dağladı, duymadık

Her gün doğuşu, her gün batışı
Yolumuza bakıp bakıp ağladı
Ümitlerini ekleyip ekleyip bekledi
Biz ağladık duydu, anamız ağladı duymadık

Yüreğimiz yüreğindeydi bilemedik
Acı gözyaşını bir kez olsun silemedik
Derdi derdimizdi, güldürmekti bizi bilemedik
Ana dedikçe anamız ağladı, anamız hep ağladı