"Ana uşağını döyer, uşaq yene ana deyib ağlar." Yadımdadı, anam meni vurar, men ağlayardım. Ağrımazdı ki, vurduğu yer. Anam meni sevmir deye ağlar... ağlardım. Ağladığım yerde yorulub yuxuya gederdim. Ayılanda altımda döşekçe, üstümde yorğança, başımın altında yastıq olardı. Sevinerdim "anam meni sevir" deye. Men yene körpe olmaq isteyirem, men anamın yoxluğu üçün deyil onun sevgisi üçün ağlamaq isteyirem.
Mingəçevir
07.02.2020
Kayıt Tarihi : 7.2.2020 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Anamsız 14 gün
Vefa sözcükleriyle yazılmış.
Cennet olsun mekanı
TÜM YORUMLAR (2)