Anamın Dilinden Şiiri - Kenan Çarboğa

Ben anamın dizlerinde yatarken
“Mert anadan namert doğmaz!” demişti
Yüreğiyle yüreğimi tutarken
“Coşkun ırmak göle sığmaz!” demişti

“Böyle durmayınan düşman basılmaz
Deveye binip de yere pusulmaz
Hak gelmeden küfrün sesi kesilmez
Hak bulutu halka yağmaz” demişti

Ellerini çekmese de gam, gada
İsyan edip çıkarmazdı ses seda
Aracıdan taş yediğim kavgada
“Dek durana depik değmez!” demişti

“Sen altıñı kimselere çaldırma
Kan ağlarken gül, ellere bildirme
Can yurdundan adaleti kaldırma
Doğru mizan elbet çöğmez!” demişti

“Mal saklama gardaşından, bacından
Herkes yese kazancını gücünden
Abdal oğlu o gün ölür acından
Cömert insan mal, mülk yığmaz!” demişti

“Hem beynini hem gönlünü ver ilme
Gel, ilimden başkasını yâr bilme
Ağır otur, batman götür, yeğnilme
Bir bozkurdu bin it boğmaz!” demişti

Havuroğlu, anam tandır başında
Belki altmış, belki yetmiş yaşında
İğ çeviren ak elleri döşünde
“Er olanı Allah eğmez!” demişti