Anamın Ardından Şiiri - Eşref Boyraz

benim anam da
bütün analar gibi,
temiz yürekli, merhametli
ve sevecendi...

benim anam iri yapılı biriydi,
derler ya, tam bir osmanlı kadını...
o işte benim anamdı...

benim anam,
beş yaşından, beri yetimdi,
dürüst ve cahildi!
dokuz çocuk, anasıydı...

cahildi! ..
sevgisini, dokuz çocuğa, böldü...
cahildi! ..
merhametini, dokuz çocuğa
paylaştırdı..
işte benim cahil anam! ..

gözünden, yaş eksik, olmazdı!
günlük ağlardı...
acaba diyorum
bize bakıp
gülmek, isterken mi,
ağlıyordu!
yoksa, dokuz çocuğuna,
veremediği, mutluluğa mı! ..

beni dünyaya getirdiğinde,
mutluluğun, en büyüğünü,
yaşadım derdin,
pek anlamazdım, o yaşlarda...
çok sonra anladım ki,
beni dört kızından,
sonra,
dünyaya getirmiş...
ve eşine,
bir oğul vermişsin...

vaayyy ana beeee...
uzun, ömürlü olsun, diye,
ismi mi de,
dualar okutarak, koymuşsun...
öyle bir isim, vermişin ki,
ismi eşref, olsun,
kendi şerefli...
düşündüğün gibi ana...

biliyorum ana,
hastalandığımda sırtında,
beni taşıdığını..
korkularımda, elinin, elimin,
üzerinde oluşunu,
nasıl unuturum, ana...

beni, kar- kış demeden,
aradığını..
hatta düşüp de,
bileğini kırdığını...
kendi acını, unutup da,
bana ağladığını,
nasıl unuturum..

biliyorum ana
şimdi biliyorum,
dokuz çocuk, anasının,
dokuz parçaya
nasıl bölündüğünü! ..
sen mi cahilsin ana!
yoksa bizler mi?

biliyorum ana,
bakkalın, ekmek vermediğinde,
sabrını ve hiddetini!
biliyorum ana,
gecenin, bir vaktinde,
oğlun eşrefin,
evden alındığında,
döktüğün, gözyaşını!

nasıl unuturum, ana
bize verdiğin, emekleri!

biliyorum ana.
beni, evlendirmek için
nasıl uğraştığını! ...
o sıralar,
epey, yormuştum, seni de
değil mi ana? ...
ben deliydim,
ihtiyarlardığında!
sana, bakmazdım ya! ..
yigenlerinden, biri olacaktı
benim eşim...

benim, cahil anam! ..
düşünceni de, gerçekleştirdin! ..
hani sen, cahilsin ya! ..

oğulunla,
yiğenin evliliğinde,
oğuldan olan, ilk torununu,
kucağına aldığında,
yaşadığın mutluluğu!
nasıl unuturum...
askere giderken ağladığını,
beni düşünerek torununla
gözü yaşlı,
hasret giderdiğini!

evet benim, cahil anam!
ben geldim, ya şimdi sen! ...

ana beee!
ekmek için,
gözyaşı döktüğünü,
babamla, ekmek için,tartıştığını,
babamı, bizlere şikayet, ettiğini
mezarımın başına,
ekmekle gelin, dediğini,
nasıl unuturum...

evet ana!
bütün çocuklarını, evlendirdin.
hepsinin mürüvetini, gördün
sonun, böyle mi, olmalıydı!
tam, rahata ermişken,
dokuz çocuğu, biraraya getirmişken!

işte ana, gözyaşı
döktüğün ekmek,
babamla, tartışığın ekmek
seni bizden aldı...

hakımız varsa, helal olsun
hakkını da, helal et,
gözün de, arkada kalmasın....
vasiyetini tutup,
mezarına her gidişimde,
baş ucuna, ekmeğini,
koyuyorum! ...
seninle konuşarak,
ve gözüm yaşlı,
üzülme......
seni çok seviyorum....