Anamı Severim. Bir de Anadolu'yu

Karne tatili bitmişti.
Arpalar ekiliyordu, doğduğunda;
Diyor anam.

Karnı burnunda anam..
Dışarı çıkmak isteyen ben.

Başında herif..
Tezekler dağ gibi tarlada.
Tarla sürülmüş.
Tapan ister.
Ben yoldayım.
Anam acılar içinde.
Tezek kırar..
Arpa eker.

Ne bilir herif ,
Hanım kıymetini..
Varsa yoksa arpa tarlası..

Akşamı zor etmiş anam.
Direnmiş.
Doğurmamak için.

Ve gecenin bir yeri..
Büyük ana ebe.
Bir çığlık gibi, gelmişim ellerine.

Anam..
Unutmuş tezeği, arpa tarlasını..
Sarmış beni, acılarına merhem.

Emzirmiş,
Acılarını, sevgilerini, tezeği, tarlayı..
Toprak koymuş altıma.
Sarmış kundağa sevgisini.

Beşiklerde sallamış.
Ninniler söylemiş.
Ne demiş bilemem.
Bildiğim tek şey;
Sevgiyle emzirdiği.

Tarla, tezek, herf...
Acılar;
Gecenin bir yerinde,
Başarmak..
Aşmak, yokluğu ve yoksulluğu..

Acılar içinden, sevgiyi doğurmak..
Emzirmek sevgiyi..
Herif olmayan;
Yeni bir adam yaratmak..

İşte Ana bu.

Onun için severim.
Anamı ve Anadoluyu.