Anamı Özlüyorum Şiiri - Bahattin Kızılkaya

ANAMI ÖZLÜYORUM

Aşımın ekmeğimin yok artık hiçbir tadı
Aşıma sevgi katan anamı özlüyorum
Koskocaman dünyada tek sevenim kalmadı
Her an elimden tutan anamı özlüyorum.

Dişinle, tırnağınla ekmeğimi kazandın
El açmadın kimseye, kendi yağınla yandın
Hayat mı ağır geldi, söyle neden usandın
Güneş misali batan anamı özlüyorum

Hangi dertle kim bilir bazen mani yakardın
Bazen bomboş gözlerle uzaklara bakardın
Yaş olup gözlerimden damla damla akardın
Canıma canın katan anamı özlüyorum.

Hep ışıktın ufkumda sen oldun istikbalim
Yokluğunla karardı, zindan oldu ikbalim
Günahım neydi benim, söyle neydi vebalim
Her an burnumda tüten anamı özlüyorum

Yüzü melekten güzel, ipek gibiydi teni
Gül dudaklarıyla öpüp uyandırırdı beni
Kıskanıyorum seni saran beyaz kefeni
Karlar altında yatan anamı özlüyorum.

Kim yolum bekleyecek, kimler dua edecek
Ne vardı sanki ana bırakıp da gidecek
Söyle bu öksüz yavrun şimdi sensiz n’idecek
Aha şuramda atan anamı özlüyorum.

Anamı özlüyorum dizinde yatmak için
Anamı özlüyorum elini tutmak için
Anamı özlüyorum cana can katmak için
Gece koynumda yatan anamı özlüyorum.
Bahattin Kızılkaya
10.04.2009