Anamı çok özledim Şiiri - Adem Uysal

Anam, anam garip anam,
Nasıl özledim, anlatamam.
Aslında sen, kanatsız bir melektin,
Masal anlatırdın, her gece başucumda,
Işığı söndürmeden önce, beni öpüp koklardın.

Çok çile çektin, canım anam,
Ona rağmen, yine şükrettin,
Karanlık ve fırtınalı bir geceydi, ansızın çekip gittin

Ölüm ayırdı bizi,
Zaman herşeyin ilacıdır derler,
Lakin ben, yokluğuna alışamadım be anam.
Ecel girdi aramıza,
Dünyam, karardı anacığım.
İliklerim dondu sanki, bir görseydin halimi,
Meğer sen benim, hayat kaynağımmışsın.

Dualarım seninle,
Özlemin var içimde.
Nereye baksam, sen varsın,
Meğer sen benim, damarımda kanımmışsın.
Elimden, birşey gelmiyor.
Yüzüm dersen, hiç gülmüyor.
Ellerini uzat bana,
Canım çok yanıyor ana.
Ecel hiç affetmiyor, geldi mi geri gitmiyor,
Kabrin nurla dolsun, mekanın cennet olsun.

Biliyorum, şimdi sen,
İzliyorsun, bir yerden.
Lakin, ben seni göremiyorum,
İyi insandın sen, herkes şahit anacığım.
Yedirir içirirdin, yoksulları gözetirdin,
Onlar aç kalırsa, bizden sorulur derdin.
Rahatsız olduğunda,
Umudunu kaybetmez, soğukkanlı davranırdın,
Mezarında rahat uyu, üzülme sen canım anam.
*******************************************************************************
dostlarımın katkısı:
*******************************************************************************
Başında saçlar değil, otlar bitti bilirim.
Hiç yoktan yuva kurmak kolay değil ki annem.
Şimdi kollarımdasın, senin için ölürüm,
Seni sevmek ibâdet, canımsın, güzel annem....................... halilşakir