Anamaa Şiiri - Ercan Dagdeviren

Ayağında naylon ayakkabılar
Üşümedin mi fedakâr anam,
İki gözü iki çeşme hep ağlar
Çocuklarım diye cefakâr anam.

Başında beyaz çar, omzunda atkın
Oğlum der, kızım der yutkun ha yutkun
Sıyrıldı dünyadan sureti sıktın
Doğuştan kadersiz, çilekeş anam.

Bir kolun çolaktı ayağın topal
Her ağrır yerinde ayrı bir hap al
Elinde kirmenin omzunda çuval
Çalıştın o halde gariban anam.

Çorap ördün, dikiş diktin, bağ baktın
Hasta düşüp bu dünyada çok çektin
Hani felek! anamı güldürecektin?
Yalın ayak çamurlarda, can anam.

Ağıtlar yakardın hep gizli gizli
Yolumu beklerdin hep kışlı yazlı
Analar analar, nur melek yüzlü
Yokluğun içimi paralar anam.

Ne desem ne yazsam az senin için
Gelsen de üstüme serilse saçın
Kalbimde bir boşluk bıraktı göçün
Yokluğun kor oldu içimde anam.

Yüzünde kaderin derin izleri
Var ise kusurlar affet bizleri
Cennetine koysun Rabbim sizleri
Orada açarsın gül olup anam.

Son deminde gözün baktı, dil sustu
Kolunu kestirdim tam bir kâbustu
Gökseldi, Beyhan’dı, oğlun Yusuf’tu
Düşüne düşüne soldun be anam

Kara haber geldi Ramazan günü
İçim kabul etmez iftar öğünü
Yapamadım evlatlığın çoğunu
Mekânın cennet olsun gül anam.

Oğlun Ercan yokluğunda acılı
Sarıldık ağladık gardaş bacılı
Elden bir şey gelmez Haktan yazılı
Hakkını helal et vefakâr anam.