___ Anama Söz Verdim ___

Küçükten hatırlarım tüm sözlerini
Beynime kazır gibi öğüt verirdin
Sürekli tekrar eder, hep tembihlerdin,
İnsanlığın yalnızca yolu bu derdin

Sevgini, şefkatinle ve hep sabırla
İlmek ilmek örerek bizi düşünüp
Büyüttüğün sürece nasihat edip
İnsanlığın yalnızca yolu bu derdin

Günler geceler boyu, hatta yıllarca
Doğruluk dürüstlükten söze başlayıp
Peşine iyi huydan örnekler verip
İnsanlığın yalnızca yolu bu derdin

Hatırlar mısın ANA? Bir söz söylerdin:
- Doğrular sallansa da, yıkılmaz derdin!
Bak işte! Hep yalanmış, yıkıldım ANA
İNSANLIĞIN! ÜSTÜMDEN GEÇTİĞİ YOLDA

Sarılıyor olsam da aldanma ANA! !
Sarıldığın kof beden, ruhu kabirde
Şikayet değil ama bil ki; sayende
Büyüttüğün mert adam bu kof bedende.

Neden üstüme düşüp beni eğittin?
Doğruluk gibisi yok diye uyuttun
Mertlik meziyet deyip beyne kazıttın
Böyle namert dünyada beni çürüttün.

Sende doğruydun, merttin, dürüsttün ANA
Ne geçti ki eline güzelden yana?
İnsanca yaklaşımın acıyla sana
Dönmedi mi ömrünce? Söyle be ANA

Sende çektin kahrını namert dünyanın,
Bin türlü p..ştluğunu gördün İNSANIN!
İnsanı olmasan da böylesi çağın
Neden içine attın böyle ortamın?

Harama kalkan olup, bize set çektin
Babamdan örnek verip helal öğrettin
Aç kalıp ölsen bile haram yok dedin
Helal sütle geldiniz, helalle gidin

Onurlu yaşamayı vasiyet ettin
Namusun manasını bize öğrettin
Bak! Şimdi onursuzlar önüne ittin
Namussuzlar önünde oyuncak ettin.

Doğruluk dediğinle ÇIRÇIPLAK kaldım!
Titreyip üşüyorum, YALAN ver ANA
Umudum onda kaldı, ısınmak için
Tüylerim diken diken YALAN ver ANA

Giyinip kuşanayım yalanlar ile,
Uyumlu olayım bu ortam ile
Bende sahte gözlerle bakayım ele
Gömeyim merhameti masum gönül’e

Serzenişte bulunup kızsam da sana
Gönül böyle demiyor, bilirsin ANA
Mertliği görmesek de insandan yana
Namertlik yapmamak yakışır BANA