Görsen tanımazsın benim halimi
Halimi görenler şaşıyor ana
İçime hasretin gelip çökende
Kalemim elimden düşüyor ana
Nere baksan oradayım gör beni
İlmek ilmek nakış nakış ör beni
Uçan kuşa esen yele sor beni
Desinler huzursuz yaşıyor ana
Herkes rahat anasının yanında
Ölü diri geleceğim sonunda
Yaşamanın en tatlı bir anında
Bize de ah çekmek düşüyor ana
Ana halim aynen yazdım bunu bil
Ağlarsın bilirim gözlerini sil
Oğlunuz sizleri unutmuş değil
Sizleri gönlünde taşıyor ana
Cevapsız bırakma bu mektubumu
Hayatta yitirdim ben umudumu
İnan ayaklarım tüm vücudumu
Bir hayalet gibi taşıyor ana
Nisan/74
Nihat YücelKayıt Tarihi : 3.6.2006 21:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)