Anama Mektup / 3 Şiiri - Ahmet Turan Alt ...

ne çektiysem,
dik kuyruğumdan çektim annem...
sivri dilimden, sivri kalemimden...
boşuna yakınmıyor dostlar
boşuna kovlaşmıyor perde arkacılar
bahsederek mezalimimden(!)

şimdi 'ben' olmaktan caydım
kapı kulu, el etek öpücü olmayacağım ama...
kavgalardan elimi eteğimi çektim annem! ..

artık ağır ablalarıma, ağır abilerime
çocuklarıma, torunlarıma
tek tek karanfil sunacağım, gül sunacağım...
şebnem, orkide, şebboy, sümbül sunacağım...
bildiğin gibi değil annem
herkes gibi
ben de nemelâzımcılığa soyunacağım!

cık cık çekme n’olur be annem! ..
başının etini yediğim günlerin hatırına
yolundan eylediğim günlerin hatırına
eteğini çekiştirip, harçlık diye diye
tepinerek ağladığım günlerin hatırına
niye vurdun elin çocuğuna diye kızdığında
kızgın maşayla
sol avucumu dağladığım günlerin hatırına
sana inat, soğuklarda
tir tir titrediğim günlerin hatırına
kıyamayıp kızmadığın zaman,
kendimi odama kitlediğim günlerin hatırına...
hasılı annem
o, seni çok üzdüğüm günlerin hatırına
sakın şaşırma
ve bağışla 'şimdiki ben' i! ..

sapı dişlerimin arasında bir pembe çiçek
bir de kulağımın üzerinde...
ama söz! .. vallahi kırıtmak yok
olur olmaz sırıtmak yok! ..

aman be annem...
oğlun pek şirin görünecek(!)
sadece düşeceğim tarihe bak!

kader böyle buyurmuş
sıradan bir mayıs sabahında annem
o en sevdiğin eserin görünecek...
uyanacak annesinin kuzusu
gözlerinde, şahin gözlerin görünecek...
okunacak alnının yazısı
o gün hiç kuşkun olmasın
çakallar ve akbabalar yerlerde sürünecek!

ahtual' den......