Anama Hitaben Şiiri - Ramazan Özerli

ANAMA HİTABEN.
Bir ilkbahar günü dünya ya getirmişsin.
Başucumda nice ninniler söylemişsin.
Nice uykusuz kalıp çok yorulmuşsun.
Sen hayatta neler çekmedin ki Anam.

Bir yanda yokluk diğer yanda çile.
Uykusuz gecelerin kolay mı dile.
Susuz dağ yamaçlarında helke ile.
Az su taşımadın yorularak Anam.

Hörçün dağlarından odun taşıdın.
Huğ yerinde sap ile saman taşıdın.
Çocuk sırtta ekmek yapıp durdun.
Bu hallere düşerim sanmazdın Anam.

O uzun yollar tez biterdi gidişine.
Yürekten sarılırdın olacak her işine.
Melengiç ler boyun eğerdi gelişine.
Hepsi yalan olup gitti be Anam.

Er kalkar yayık yayar, ekmek yapardın.
İnekleri gün doğmadan sağardın.
Koyun la kuzuyu buluşturup sağardın.
Koyun kuzular kökten yok oldu Anam.

Bir sürü ineği yemler içeri koyardın.
Ateşi yakıp yemeği ocağa koyardın.
Kabaklık tan su getirip yorulurdun.
O suların kökü kökten kurudu Anam.

Tereli suyu akmıyor yolları kapandı.
Uzun dutun yeri kayboldu yok oldu.
Hangi derenin suyu akıyor ki ne oldu.
Derelerde kurbağalar da yok oldu Anam.

Ara sıra tartıştığın komşuların nerde hani.
Ateş istemeye gittiklerin komşun hani.
Dert yandığın gidip oturduğun yanına.
Hep dünyasını değiştirdi be Anam.

Yemek yanında toz biber diyen yok oldu.
Bacım, bizim Ayşe hasta diyende yok oldu.
Yumurta alıp satan çerçilerde yok oldu.
İncirlerin at bağlayanda öldü Anam.

Okula yazıldığımda ufak diye ağlamıştın.
Öğretmene yaz gitsin okusun demiştin.
Köyden gidip okuyup da kurtulsun demiştin
O gündür bu gündür okuldayım Anam.

Yüzünü hiç kara çıkarmadım çalıştım.
Bazen üzülüp bazen bu durumlara alıştım.
Yıllar gelip geçti gurbet ilde olmaya alıştım.
Gurbeti sılayı birbirine kattım be Anam.

Ne zaman çocuk kaybeden ana görsem.
Televizyon ekranlarında gözlerim sulanır.
Üvey ana hikâyeleri okusam içim bulanır.
Allah uzun ömürler biraz daha Anam.

Yok, oldu ana diye vardığın ayşe karı.
Nerde teyze dediğin ıraz karı gitti.
Ya Vahap çelik. Ve diğerleri göçtüler.
Sıra bizlere de gelmesi yakın be Anam.

Kimseye kinin yok öyle biliyorum.
Gelene ekmek su verip doyurdun.
Bir ömrü acı tatlı tamamlıyorsun.
Hayırların sana kalkan olur Anam.

Ramazan’ım yazar yazıyı hep oturunca.
Aklına getirir yılları tek tek düşününce.
Kolaydı 12 sinde anasından er ayrılınca.
Yılda birkaç gün ana görüyoruz be Anam.
6 Aralık 2014