Anama Anneler Günü İletisi

İlk göz ağrın oldum, ana olunca,
Her şeyi ilk bana dilerdin anam.
Çok kardeşim öldü, yalnız kalınca,
Arada gözyaşı silerdin anam.

İyi bir babaydı sevdiğin erin,
Evde belli idi hep senin yerin.
İyiysek, babamla senin eserin,
Azları azlara ulardın anam.

Zeki kadın idin düşünen, bilen,
Karar sürecinde hep önde gelen.
Yalnız gam yüküydü gücünü çalan,
Ne korkardın ne de yılardın anam.

Tarla tapan, bahçe bostan işinde,
Günlerin geçerdi inek peşinde.
Yine de temizdin ekmek aşında,
Otları elinle yolardın anam.

Erkenden uyanır, çok geç yatardın,
Halde sebze, meyve, yoğurt satardın.
Yaz günü aç susuz oruç tutardın,
Beş vakit namazı kılardın anam.

Saçını süpürge ettiğin oldu,
Erkek işlerini tuttuğun oldu.
Çalışıp yorulup bittiğin oldu,
Yine de bizlere gülerdin anam.

Yemenin içmenin yoktu sırası,
Beslenmen kolaydı ekmek arası.
Gece su verirdi Zeyve deresi,
Fenerle bahçeyi sulardın anam.

Haksızlığa karşı eserdin bazen,
Komşuya, hısıma küserdin bazen.
Selamı sabahı keserdin bazen,
Ne kin tutar ne diş bilerdin anam.

‘Halimiz iyidir çok şükür’ derdin,
Çevrene her zaman hep güven verdin.
Kuran okuyarak huzura erdin,
Herkese iyilik dilerdin anam.

Neler yaşamıştık, birlikte neler,
Birlikte ağlardık, birlikte güler;
İnsan anasından başka ne diler,
Hüznü neşe ile bulardın anam.

Yaşlılık günlerin huzurlu geçti,
Lakin onulmayan dert seni seçti.
Hastalık zalimdi, tedavi güçtü,
Günbegün acıdan solardın anam.

Karaman anısı şimdi bir masal,
Gazalpa mezarı seninle kutsal.
Öbür dünyadan da haydi haber sal,
Ne güzel haberler salardın anam.

İnsanları sevdin, görmedin hakir,
İster zengin olsun, isterse fakir.
Nevzat oğlun oldu, Tanrı'ya şükür,
Evladı sevgiyle bilerdin anam.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat