Anama Ağıt Şiiri - Fehmi Yener

Şu Aralık ayı, tarûmar etti,
Yaktı yüreğimi, dağladı anam.
Babam yetim kaldı, ah ü zar etti,
İki gözü çeşme, ağladı ANAM.

Vîran olmuş evim, ben köye gittim,
Anamın kabrini ziyaret ettim,
Ağladım, sızladım, eridim, bittim;
Yokluğun kalbimi dağladı ANAM.

Yine kuşlar uçar, dereler çağlar;
Yeşerdi, canlandı karşıki dağlar,
Hatıranla dolu bahçeler, bağlar,
Hepsi de arkandan ağladı ANAM.

Üzülmek de söz mü babamda artık,
Kalbi delik deşik, ciğeri yırtık;
Ne derdine derman, ne yara sardık,
Günlerce karalar bağladı ANAM.

Dayansa da kalbim, ciğer yanıyor,
Yüzüme aldanma içim kanıyor,
Gören gülüşümü neş'e sanıyor,
Gönlüm için için ağlıyor ANAM.

Hafta sonlarında bekler dururdu,
Birimizi görse mutlu olurdu,
Gitti, bize komşu ilk temel kurdu,
Gönlünü Mevlâ'ya bağladı ANAM.