Anama Şiiri - Beyhan Oral Bayram

Anam!
Güzel anam!
Apak alnını kara etmeden döneceğim yanına.
Elimde yılların hediyesiyle elini öpeceğim.
Sevinçten gözlerin dolacak,
Gururla sarılacaksın boynuma.
Yeniden senin sıcacık koynunda huzur bulacağım.
Günlerden bir gün
Tozlu yollara düşeceğim yine
Anadolu’nun aydınlık kucağında
Işık olacağım, güneş olacağım karanlık yüreklere.
Bilmezliğin, cahilliğin silahıyla gönlümde,
Meydan okuyacağım analara ateş eden ellere.
Binlerce çocuğum olacak.
Her biri bir fidan,
Her biri bir çiçek.
Ekilecek, yeşerecek ve büyüyecekler.
Günün birinde
Silah tutan ellere artık durun diyecekler.
Beni bitirmeden bu kalleş zulüm,
Göğsümü siper edeceğim taze güllere.
Vadem dolduğunda bile susmayacağım.
Çünkü
Benim gibi konuşacak,
Benim gibi haykıracak,
Vatanına yar olacak,
Daha nice çocuklar doğuracağım.

Canım anam!
Kadın anam!
Üzerimde bir bayrakla kollarına geldiğim gün,
Sanma seni görmeyecek duymayacağım.
Şunu bil ki
Vücudumu ve ruhumu sahibine versem de
Ben
Hep senin sıcacık koynunda uyuyup kalacağım.

Sakın ağlama anam.
Sanma ki beni o gün kaybettin.
Kaybettin sandığın aciz canımı
Unutma ki
Toprağına vatanına sen hediye ettin.

Güzel anam!
Seni gittiğim yerde bekleyeceğim.
Sen gelmeden şehitlerin yanına girmeyeceğim.
Şehitler ölmez
Ölmedim ölmeyeceğim.
Vatan bölünmez
Böldürmedim böldürmeyeceğim....