Anama Şiiri - İdris Doğan

Anama
Bir civanla bir ceylan yetiştirmek arzumuz.
Kıyamette Rasûlle yürüyecek ordumuz.
Söz verdik tutacağız; çünkü boyun borcumuz.
Ceylanlar büyüyecek birer ana olacak.
Onu yetiştirenler onda huzur bulacak.

Genç kızken pek narinsin, sanki ürkek ceylansın.
Kucakta yavrun varsa yenilmez küheylansın.
Hakkın nasıl ödenir, canım içinde cansın.
Seni tarife kalksam, gücüm yetmiyor anam.
Acizim, çaresizim, fayda etmiyor anam.

Ne tarafa yönelsem, seni arkamda buldum.
Bıkmadın, usanmadın, hep bana destek oldun.
Doğuştan yaratandan ödüllenmiş bir kuldun.
Kutsal ayaklarını öpebilsem doyası.
Ne güzel ayak bunlar, cennet onun mayası.

Bas bağrıma anacı(ğı) m, azgın nefsim ez de geç.
Sana da kul olayım(!) , tülbendinden süz de geç.
Tanelerim dağıldı, imameye düz de geç.
Havva, Amine, Elif, anaların anası.
Bayrağıma kan veren anaların en hası.

Uhut’ta da sen vardın, Kerbela’da Bedir’de.
Erzurum’da, Antep’te hem de Çanakkale’de.
Saymakla tükenmez ki bulundun her cephede.
Toplar seninle sustu, sende durdu mermiler.
İşte bu Türk Anası, tanıyın Efendiler.
17.03.2007