Anamın topraktan yorulmuş ellerinin tırmalar gibi yüzümde dolaştırdığı kara önlüklü naylon yaka okul dönüşümün hissini duyuyorum bugünlerde.
Anamın ellerinin üzerindeki damarlarında hep yaptığım gibi,
arkın içinde elmadan dönme dolabı
ellerimle çeviriyorum,
zihnimde.
Bu sıralar,
Anamın klorofil kokusunun derisinin kıvrımlarında dolaştığı,
tarladan geldiğinde aceleyle pişirdiği yemeğe doğradığı soğanın kokusunun karışımını sürüyorum her yerime.
Buram buram koksun diye.
Parfümden kirlenmiş tenim.
Anamın ellerini özlüyorum en çok sahiden de
Gurbette suya yunmuş kumların dokunuşlarından yakalamaya çalışıyorum.
Olmuyor...
Ah o sılanın yeşiliyle karışık damın kokusu yok mu! !
O dürüst koku
O sahi koku...
Koku dürüst olmayınca
İstediğiniz kadar sürünün yaşama,
Benliğinizde sis kalacaktır,
Ortası pus
arası küf
adı
KÜS.
Bu bir süs diyecek soğanın cücüğüne dokunmamış doktorlara ödeyeceğiniz parayı
Köyünüzün böcüğüne verin,
Toprak da dürüstlüğünü hatırlatsın size
Börülce..
Mekan/2014
Kayıt Tarihi : 29.3.2014 00:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yok
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!