Anam Sen Göçeli Şiiri - Kemal Sevgi

Yağmurlu bir ramazan günüydü
Yanık bir salayla uyandık gün doğarken.
Siyah önlüklerimizi giyip de
Okula gitmeyi beklerken:
“Göçtü! ” dediler,
“Uçtu! ” dediler çığlık çığlığa.
Kardeşimle sarılıp birbirimize:
“Uçmuş! ” dedik,
“Göçmüş öteki diyarlara! ”
Çomaklı Dağı devrildi sanki üstümüze.

Sen göçtüğünde anam
Sen erkenden uçtuğunda bu diyardan
Ortada kaldı iki yavru ceylan.
Hafif bir esintiden bile ürkerlerken
Eline benzeyen bir el tuttu ellerinden
Onunun sesinde senin sesin vardı
Kokunda kokun…
Başımı koyduğum göğsünde yumuşaklığın
Onda hep sen vardın hep sen
O, senin annendi büyük annemdi ninemdi
Kanatsız melekti, başakta taneydi

Sen uçtuğunda anam,
Sen göçtüğünde bu diyardan
Ramazan Bayramı gelmişti.
Beni ne üstümdeki yeni urbalar mutlu etmişti
Ne de ayağımdaki renkli lastik pabuçlar…
Çelik çomak oyununa ilgisiz kaldım
Birdir bire yapılan teklifi duymadım bile.
Hayata küstüm teselliler nafile.
Kıran yakasındaki büyük kayaya çıkıp
Kabrine doğru baktım nemli gözlerle
Ve yüreğim yana yana:
“Erken gittin be ana” dedim.
“Erken gittin”

Sen uçtuğunda anam
Sen göçtüğünde bu diyardan
Her gece düşlerimde sarıldım sana
Her gece oturup kucağına
Kokunu çektim içime doya doya.
Sensizlik var ya anam sensizlik var ya!
Onulmaz yürek yarası
Yaralı aslan narası
Aşılmaz dağlar arkası

Kına gecelerinde
Yanık yanık ağıtlar söylerdin.
Hıçkıra hıçkıra ağlatırdın taze gelinleri.
Senin göçüşün anam
Senin uçuşun bu diyardan
Öyle bir ağıt öyle bir ezgi oldu ki,
Gökteki bulutları ağlattı
Yürekleri dağlattı.
Hala yananlar var senin için
Hala yanacaklar var için için.

Sen gittiğinde anam
Sen göçtüğünde bu diyardan
Tahir Ağabey’in
Hep serinliklerde kalsın diye kabrin
Bir selvi dikmişti baş ucuna.
Hiç usanmadan yazlar boyunca
İki Pınarlardan doldurduğu testilerle
Su taşıdı, sevgi taşıdı, sevda taşıdı.
Bana düşerdi bu görev bazen
Hep canım çıkardı kabrine varıncaya kadar
Minik ellerim hep patlardı
Hep göz yaşlarım karışırdı
O fidana verdiğim gümüş sulara.

Sen göçtüğünde anam
Sen uçtuğunda bu diyardan
Dedem boz eşeğe sarıp buğdayları
Değirmene gönderdi erkenden
Korku aklımdan bile geçmedi
Yalnız Kanlı Dereyi geçerken
Yüksekten bir türkü tutturdum
Sayık Köprüsünde ürperdim
Dönüşte yolumu beklerken buldum Dedemi
Aşağı harmanda dibek taşının üstünde.
Bilmem neden yaş vardı yaşlı gözlerinde

Sen göçtüğünde anam
Sen uçtuğunda bu diyardan
Ta Bayramşah altından
Yeni doğan oğlakları kucağımda taşıdım.
Bostan çabasına gittim Çullu Bayırına.
Zincirli kuyudan su çektim kova kova
Birini de başıma döktüm serinledim.
Senin gibi namaz kıldım
Palamut ağacının gölgesinde.
Hep uyuduğun yerde yattım öğle uykusuna.
Yine Yemen türküsünü söyledim yanık yanık
Katıklı hamur aşı geldi yine öğle yemeğine
Oralarda hep seni buldum.

Sen göçtüğünde anam
Sen uçtuğunda bu diyardan
Kocalar Pınarına gittim.
Bakır kazanlarda su kaynattığın
Çile kaynattığın yerleri dolaştım bir bir.
Ağlayışına aldırmadan,
İbrahim’i yıkadığın taşa oturdum.
Çamaşır serdiğin çalılara dokundum.
Yavrularını tek tek okşadığımız
Serçenin ağaçtaki yuvasına baktım
Dağılmış gördüm bizimki gibi.
Kulağımın üzerine bir gelincik taktım
Senin taktığın gibi.

Sen göçtüğünde anam
Sen uçtuğunda bu diyardan
Muhtarlıkta evraklar arasından
Küçük bir resmini buldum.
Bulduğum resim değildi sanki sendin!
Sanki kanatlanıp da yere indin!
Siyah beyazdı yaşadığın hayat gibiydi.
Hayran Pınarına gidip
Sana baktım yılların hasretiyle.
Bir çift kumrunun merakına aldırmadan
“Anam” deyip gönülden öptüm
Göz yaşları döktüm sessiz sessiz.
Yine seni yaşadım sensiz.

Sen göçtüğünde anam
Sen uçtuğunda bu diyardan
Büyüdüm öğretmen oldum.
Bak işte baş ucundayım yine
İşte hatıralarınla büyüyenler.
Uzat da ellerini öpsünler birer birer.
Zaten Cennet bahçesi olan kabrin
Bir daha ferahlasın
Bir daha razı olsun diye Rabbin
Sana yapmaya geldik en güzel duaları
Sana sunmaya geldik en şirin baharları

Sen uçalı anam
Sen göçeli bu diyardan
Pek çok seneler geçti aradan
Fakat ben hala seninle yaşıyorum
Hala gönlümde ter ü taze taşıyorum.
Ben sen olmuşum anam
Ben sen olmuşum