Anam Ölesim Geldi Şiiri - Mesut Öztürk

Dokuz ay karnında emeğin verdin,
En candan sevgiyi önüme serdin,
Bizimle dünyan da unuttun derdin.
Özleyince anam diyesim geldi

Bebeğin ağladı koştun yanına,
En içten duygunla kattın canına
Yavrum diye bastın beni bağrına
Hasretimden anam diyesim geldi.

Çocuk yaşta saldın beni gurbete,
İçimde yangınlar ağlarım hasrete,
Dünyayı tanıdım kızdım gıybete,
Çaresizken anam diyesim geldi.

Gençlik çağlarımda yazdı kalemim,
Sinem de taşınmaz yüktü elemim,
Sılama ermezdi, medet selamım,
Yalnızlıktan anam diyesim geldi.

Dertleri yükledin bahtsız başıma,
Bakmadın durmadan akan yaşıma,
Gurbette öfkeyle çatan kaşıma.
Aldırmadan anam diyesim geldi,

Gurbette gurbete tekrardan düştüm,
Hasretim kanarken tırnakla eştim,
Her gelen fırsatta sılama koştum.
Umutsuzca anam diyesim geldi.

Bir pazar sabahı buğulu gözüm,
Ağlasam bir türlü dinlenmez sözüm,
Kaderim böyleymiş yazılmış yazım,
Ahu-zarda anam diyesim geldi.

Yirmibeş yıl olmuş gurbettir adım,
Kimseler bilemez kalmamış tadım.
Kırıktır yıllardır kolum kanadım,
Pes ederken anam diyesim geldi.

Pes etti ellerim tutmaz ki falım,
Çaresiz kalmışım yeniktir halim,
Ölürken gurbette ederim talim
Kurbanınım anam göresim geldi,

Bitmiyor ne etsem kalmadı çare
Özlemim büyüdü uzağım yare
Gözyaşım arkadaş hasretlik sere
Gidiyorum anam ölesim geldi.