Anam Müfettiş Olunca Şiiri - Fikri Avşar 2

ANAM MÜFETTİŞ OLUNCA
Dört öğretmen kadrolu Göksun-Kavşut Köyü İlkokulu'na 3.öğretmen olarak atamam yapılmış,kararnamemi elime almıştım.Çok mutluydum.
Çünkü ilk görev yerim Hakkari ilinde
çalışırken hakim terör örgütünün tacizinden bende nasibime düşeni ya
şamıştım.Varsın ilçeye ulaşımı traktör sırtında olsundu.Yaya yürüme
ye razıydım.Öylede başladı hizmet yolculuğu.
Okul müdürüm D.Mehmet Aksoy köyün yerlisi olması dolaysıyla okul dışında da köyün ve köylünün her türlü problemiyle ilgiliydi.Bize göre meslekte on yılın üzerinde kıdemi vardı.İşine hakimdi.
Sınıf paylaşımını kafasında oluşturmuştu.4.5.sınıfları bana 2.3.sınıflarıda Necati beye,1.sınıflarıda kendine almıştı.Kısa zamanda yıllık,aylık ünite planları hazırlandı.Öğrenci ihtiyaçları belirlendi.Veli toplantıları yapılarak işe başlandı.Öğrencileri tanıdıkca işim dahada kolaylaşıyor,haftalık,ay
lık gözlemlerle öğrenci durumlarında
ki gelişmeler beni mutlu etmeye yetiyordu.
Yıl sonu yaklaşmış proğramlar tamamlanmak üzere. Okul bahçesini
ağaçlandırma çalışmaları yapıyoruz.
Bahçe budaması yapan köylülerden
aldığımız kavak,söğüt dallarını oku
lun dereye sınır bölümlerine dikiyoruz.
Bir öğrenci bulunduğum yere doğru koşarak;
Öğretmenim,öğretmenim misafiriniz var!
Sizin eve biz yaşlarda bir çocukla ellerinde çıkınları olan kısa boylu bir kadın girdi.
Anamla kardeşimdi gelen.Her aybaşında beni görsede gelinini özlemişti.Kafasında bir planı daha vardı.Oğlunun öğretmenliğini sınıfta görmek.Kısacası hayatımın en büyük teftişi.
Ertesi gün ikinci derse henüz yeni girmiştik ki sınıf kapısı çaldı.
Buyrunla birlikte içeri giren anamdı.
Çocuklar hep birden ayakta esas duruşta.
-Günaydın çocuklar!Ben öğret-
meninizin anasıyım.Sizinle tanışma-
ya öğretmeninizi teftişe geldim dedi.
Kendi adını söyledikten sonra sırayla bütün çocukların adını aldı.Kiminin başını,kiminin sırtını okşuyordu.Sen ne güzel bakıyorsun.Çok tatlısın. maşallah!gibi iltifatlarla ilerliyordu.En son benim yanıma geldi.Elini öpüp tekrar hoş geldinden sonra yerime oturttum.Anamda, öğrencilerde
mutluydu.Bense heyecanlı.
Haydi bakalım Fikri öğretmen derse devam dedi.
Bende tahtaya iki farklı dört işlem
problemi yazarak öğrencilerden çözümü anamla paylaşmalarını istedim.
Çocuklar durumdan memmundu.
Farklı bir heyecen yaşıyorlardı.Üçer beşer geliyordu sonuçlar.Yapamayan
larda olsada her biri ayrı ayrı aferinle ödüllendiriliyordu.
Anamı daha fazla yormak istemiyordum.Sınıfımızın en süslü hikaye anlatımcısı Mehmet Karakuş'u tahtaya alarak ilkdersin günlük olaylar bölümünde dinlediğimiz hayatının ilk önemli anısı olan ilçeye gidiş dönüş hikayesini yeniden dinlemek üzere söz hakkı verdim.Anlatım arkadaşla-
rının da beğenisini almıştı.
Buyur Karakuş;
-Arkadaşlar okul müdürümüzün ve öğretmenlerimizin Nüfus Cüzdanlarınızı çıkarttırın artık yoksa diplomalarınızı alamazsınız ikazlarından kurtulacaktım.Çünkü babamdan söz almıştım.Pazartesi ilçeye gidecektik.
Sabah erkenden kalktık.Anam bizden de önce kalkmış, kamalak odunlarıyla göçmen sobamızı ateşlemiş,üzerinde mis gibi bol kekikli tarhana çorbasının kokusu odayı sarmıştı.Yanına akşamdan kalma çiriş aşında ısıtınca bizim on numara öğübümüz tamamdı. Ağzınıza layık babamla bir güzel karnımızı doyurduk öğretmenim. Yolculuğumuz Ateş Mehmet'in moturuyla olacaktı.Römorktaki tahta oturaklarda yerimizi aldık.
Ancak babam akşamdan ilçede harcayacağımız parayı tedarik edememişti.Son ümit öğretmenimden isteyecekti.Beni motorda bırakıp öğretmenime varıp geleceğini şöföre tembihleyerek uzaklaştı.Bu arada başka yolcularda birer ikişer dolduruyordu römorku.
Babamla birlikte bir kişi daha şöfürün yanına binince anladım eve dönmeyeceğimizi.Öğretmenim beni yanıltmamıştı.
İlçeye yolculuk başlamıştı tavukların, kuzuların, çuvalların arasında.Çok sürmedi Kötü köye ulaştık.Ordanda bindi üç yolcu daha, kucak kucağa kalmıştık.On dakika sonra Çamdereye ulaştık.Dağın yamacında üç beş evlik köy.Bizim köy şehirdi oraya göre.
Tahmini kırk,eli dakikalık yolculuktan sonra ulaşmıştık ilçeye.Nüfus müdürlüğü Kaymakamlık binasındaymış.Babamla birlikte vardık oraya.Ama erkenmiş,henüz, açılmamış.Babam gel sana Göksun'u
gezdireyim o zaman dedi.Bulundu- ğumuz yer ilçenin çarşısıymış.İki başlı dükkanlar dizili.Arada yol.Git git bitmiyor.Öteki ucuna varınca geri döndük babamla.O zamana kadarda açılmıştı daireler.Sıraya girdik. Gelenlerin çoğuda bizim gibi baba oğuldu.Sıramız gelince memur bizim işlemleride yaptı.Çocuk bumu diye sordu.Öğle sonrasına hazır olacağında söyleyerek bizi gönderdi.
Babam sırtından büyük bir şelek indirmiş gibi nefeslendi.
Tekrar çarşıdaydık ancak ben ne dükkanların camlarına bakabiliyor, nede geçen tablacılardan bir şey isteyebiliyordum.Çünkü durum malumdu.
Yürüyorken Hıdır emminin dükkanına doğru hastana tarafından birde tatlıcı çıkmaz mı?Herhalde tezgaha bakışımdan babam durumu anlamış olmalı ki;
Tatlıcı...!diye bağırdı.Kıydı olmayan paranın elli kuruşuna.Bir tatlı bana birde kendine aldı.Oturduk hastane duvarının dibine,götürdük afiyetle. Bu güne kadar babamla yediğim en güzel yemekti o.
Geçtik Hıdır emminin dükkanına.
Ne satmıyor ki maşallah!At,eşeğin yularından tutun,çobanların çarığına kadar her şey var.Giren çıkanda bol. En çokta köyden inenler.Orda vakit geçirdik bir zaman.Babam dükkandan bana, kardeşlerime ayakkabı,anama fistonlukta aldı.Sonra ödemeye yazdırdı kara kaplı deftere.Bana bir yere ayrılmamamı tembihleyerek nüfus cüzdanımı almaya gitti.Köye burdan döneceğimizi söyledi.
Sabah birlikte yolculuk ettiğimiz adamlar tek tek elleri başkaca ürünlerle dolu bu dükkanın önünde toplanıyordu.Dönüş saatı gelmişti. Tekrar dolduk römorka.Ancak koyunlar,tavuklar,çuvallar yoktu.Dönüş biraz daha rahat oldu.
Köye indiğimizde ilk iş nüfus cüzdanımı okul müdürüne teslim etmek oldu.Babamda büyük bir kaygıdan kurtulmuştu.Bende rahatla-
mış ve mutluydum.
Anam;
Gözleri ağlamaklı.
-Aferin Mustafa! Aferin.çok güzel anlattın.Sen akıllı bir çocuksun. Eminim bütün arkadaşlarında öyle.
Biliyormusunuz? öğretmeninizde sizin gibiydi.Onun içinde şartlar çok zordu.Siz yaştayken yanında ana babasıda yoktu. Şimdi siz ananızın babanızın,kardeşlerinizin yanındası-
nız .Oysa biz ayrıydık.Öğretmeniniz yatılı mektepte okuyabilmek için bu sınıftayken ailesinden ayrıldı.Zorluk olmadan kolaylık olmaz diyerek ayrılığa katlandık.Şimdi daha iyiyiz.
Öğretmeninizin ve ailelerinizin sözü nü dinleyin. Çok çalışın,azmedin.
İnşallah sizler daha iyi şartlarda yaşar goca goca adamlar olursu nuz.Sizleri çok sevdim.Öpüyorum hepinizi.Allah'a emanet olun.

(Anamla birlikte ebediyete intikal eden hikaye kahramanlarına Allah'tan rahmet,Mehmet Karakuşla beraber bütün öğrencilelerime sağlık sıhatler diliyorum.
Bütün anaların ANNELER GÜNLERİNİ kutluyorum.)
09.05.2021
Fikri Avşar