Anam, men ve şeir Şiiri - Sevinc Arzulu

Bendleri düzürem burdan o yana,
Ki azğın dalğalar aşıb keçmesin.
Yene qelbimdəsen menim, ay Ana
Içirem heyatın şeir çeşmesin.

Men şeir içinde yatıram,ana.
Herfler çevrilir yumşaq balınca.
Qafiye içinde batıram,Ana.
Men şair oluram söze dalınca.

Bir herfin yerini deyişende men,
Baxıram yeni bir mena kesb edir.
Qem ile vuruşub döyüşende men,
Könlümü kederli sözler qesb edir.

Isti qafiyeler bürüyer meni,
Qoruyar somsoyuq qızıl payızdan.
Yoxsa ki sağalmaz derd üzer meni.
Kim ne gözleyerdi bu sarı qızdan.

Menim her şerimde olmasan da sen,
Adın üreyimin başında,Ana.
Qocalıq yaşına dolmasan da sen,
Cavansan mezarın daşında Ana.