Anam ile Hasbihal Şiiri - İsmet Anik

Bir zemheri sabahı yetim kaldım Kız ANA
Kırk yıl sonra aynı gün öksüz oldum kız ANA

Umutsuzca bekledim uzun ince yolları
Damağı kızmış gibi ufka daldım kız ANA

Hasbihal etmek için dün babama uğradım
Bugün de kardaşımla sana geldim kız ANA

Takvimin yaprakları birer birer düşerken
Sızımın sebebini yeni bildim kız ANA

Ne tufanlar kopardım gökkuşağına kadar
Dindim artık öfkemi taşa çaldım kız ANA

Tefekküre daldıkça tevekkülden haz aldım
Dünyayı azad için karar kıldım kız ANA

Başım dara düştükçe dert ortağımdın benim
Söyle kime gideyim yine doldum kız ANA

Altı cennet olmasa gül açar mı üstünde
Toprağında İrem'den koku aldım kız ANA

Hak'ka niyaz ederdi bahçendeki Laleler
Zambakları sevmezdin bende yoldum kız ANA

Başımı okşadığın anlar geldi aklıma
Senden sonra ilk defa şimdi güldüm kız ANA

Yüzün gibi yumuşak toprağını okşadım
Üç İhlas bir Fatiha dua saldım kız ANA

Düşündükçe halini hevese geldim birden
Öte git al koynuna de ki öldüm kız ANA

Bir nebze rahatladım iyi geldi hasbihal
Taşınla dertleşdikçe huzur buldum kız ANA