Sessizlik ortasında birden yürek titrer
Nefes kesilir toprak yarılır bir sevinç içinde
Bir yürek candan geçmiş, bedeni terk eden yürek
Bir kapı açılır bir nur elini tutar şehitsin artık der
Sular hiçbir zaman böylesi çağlamamıştır
Çiçekler bu denli güzel kokulu açmamıştır
Kucaklar bu kadar coşkulu bağrını açmamıştır
Toprak aralanır gel vakit doldu şehitsin artık der
Renkler ayrımında kırmızı ay yıldızına beyaz yerini açar
Arkamdan vuran şerefsizliğinden korkup kaçar
Düştüğüm dağın eteğinde çimen kanımı içer
Çiçekler tebessümü bir başka biçer şehitsin artık gel
Gidemem ben diye haykırıyorum duymuyor musun?
Beklemek vaktidir namusumu vatanı toprağımı
Açılan kapılardan geçme vaktidir topraklar durun
Ağlama hasretlik olacak diye ben şehit gidiyorum anam gülümse diye…
Zennehar yılmaz
02.04.2012 13:03:23
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla