Anam Ellerim Üşüyor Şiiri - İlyas Kırlı

tül serildi yer yüzüne
beyaz tül;
üşüdü her yer
anam sen sımsıcak tenime örtül...
bak şımarmam valla
bak depreşmem inan
tekin duracağım
gömeceğim ya afacanlığımı goynuna
gömeceğim ya kendimi kendime
bir fırın çıkımı taze ekmek misali;
sımsıcak oğlum de!
o taş fırına odun olayım, de!
o donmuş bakışlarına can olayım,de!
oğlum! ! !
he ana! ne istersin de gayri,
bak koşmalarım var senin için
................taa fizana
dur! yoksa, kipriklerin durdukça
ciğerime batacak
ne zaman küsüstük senle anam,
billa adam olacam
bi iş bulup para kazanacam
senin oğlun olarak yine sana kalacam
ne zaman darıldık senle anam;
bir yar bulacam hele gönül he desin
hem öyle gelin olacakki;
mahallede başını dikip benim gelinim o
diyecek övüneceksin; gerçekten diyom
......
ya neden bu susmaların anam
beyaz bir tül başında saçlarında elif elif kar
bu ne tuhaf mevsim Allah'ım
takvimler ağustos diyor
içimde kar fırtınası esiyor
güneşi soğutan o gözlerinmi yoksa?
kışları evimize sığdıran ak saçlarınmı?
bir tuhaf uykudur senin ki;
sabahı karşılamadın bu gece
oysa senin sesinle uyanmak
o kadar güzeldi ki anam!
şimdi hıçkıra hıçkıra ve sabahın ilk ışıklarına kadar
baş ucundayım
bi kerecik duysana anam...
hani ben seni duyar nazlanırdım
n'olur sen bana naz yapma anam
bu kör sabahlar pencereme binmişken
dizlerime kadar pınarlarımın suyu inmişken
ve gayrı derelerim dahi dinmişken
nazını çekemem anam....çekemem anam
........
bu tahtalar hangi ustanın elinden çıktıda
sana tabut oldu,
bu mezar hangi kazmanın eşimiydide
sana yuva oldu
......
iki beyazım var anam
biri gelinlik
biri kefen
bir ağardım bir karardım
kader dediler alın yazısı dediler
bekletmem gayrı kapında seni
bir usta bulunur banada gayrı
.....