ANAM, Ağlamayı UNUTTU...

''-ağlarsa,
anam ağlar
gerisi yalan ağlar...''
derlerdi...
şimdilerde
ANAM,
ağlamayı unuttu
ağlayan
hep ben oldu...
ANAM,
gün boyu;
dert dolu...
isyan dolu...
bu isyanda yanan
hep ben oldu...
ANAM,
ömür boyu;
bendi...
çileydi...
her şeydi...
ANAM'A
ağlamak,
en kutsal şeydi..
ANAM,
''-beni bırakma...''
''-bana çok ağla...''
diyordu...
bilmiyordu ki
her harf
her hece
her kelime
O'na
sel olup akıyordu...
ANAM,
kutsalın
kutsalıydı...
cennet,
ayaklarının altında
duruyordu...
ANAM,
ağlamayı unuttu
ağlayan
hep ben oldu...

Fikret Turhan-Yalova,
17.08.2014