Anam Şiiri - Serap Tepedelen

Bıraktım yüreğimi,buz gibi koğuşun ötesinde
Bıraktım da geldim anam
Oysa, senin o yüreğe tutunmanı öyle istedim ki
Yorgun gözlerinle gülümserken bana
o güzelim yeşilin ardına sığındım
Sığındım da ağlamamı göresin istemedim anam

Yılların çizgileri hiç böylesine bütünleşmemişti bedeninde
Hiç böylesine parçalara bölünmemiştim
Ellerini tutarken ellerimle
Avuçlarımdan bir yıldız kayıverdi yüreğine
Bıraktım yüreğimi gözlerinin yeşiline
O güzelim yeşilin ardına sığındım anam
Yutkundum,yutkundum da
Gözyaşlarımı içime akıttım, göresin istemedim

Bir zamanlar bir türkü söylermiş ninem,
Anımsadın mı? Sen söylemiştin.
'Hastane önünde incir ağacı'
Gözlerim hep o incir ağacını aradı.
Aradı da bulamadım anam.
Oysa ne ağaçlar gizlenmişti yüreğinde,
Çiçeklerle bezenmişti dalları
Sana onları koparmak,yatağına serpmek istedim,
İstedim de yapamadım.

Geçecek anam,bunlar da geçecek
O küçücük,yaşlı bedeninde
Bir diriliş olacak,bir inatçı gülüş,
Bir varoluş yaşamla özdeş,
Yenilmeyeceksin biliyorum, sende bu yürek oldukça
Sen güçlüsün anam,sen sevgisin,umutsun,
Sen yaşamla dolusun.

Bırak, yıllar sana meydan okusun
Bırak,çizgilerin kavgaya tutulsun
Sislerin ardında kalmasın gözlerinin yeşili
Susturma sevda dolu yüreğini,
Yaşamak tutunduğun en güzel dal
Ne olur anam,her şeyi bırak ama
O dalı bırakma!

(Mart-2006,Bursa)