Anam Şiiri - Fatih Meydan

Yıllarca çalıştın didindin durdun
Bir türlü rahata ermedin Anam.
Kim bilir ne güzel hayaller kurdun
Gerçekleştiğini görmedin Anam.

Yokluk ile yedi çocuk büyüttün
Kucağında şefkat ile uyuttun
Dahasını yapmak için hay ettin
Birinin kalbini kırmadın Anam

Çatlak ayakların nasır ellerin
Açılırdı oğul derken güllerin.
Koşup geldim kapalıydı kolların
Kucağına basıp sarmadın Anam

Dert sineye yuva kurmuş bir kere
Ümit verdik onca ilaç doktora
Sabır ettin şükür ile dertlere
Nerden geldiğini sormadın Anam

Şimdi sustu yavrum diyen dillerin
İyleşti mi acı ağrı hallerin
Soğudu da o mis kokan ellerin
Uzanıp saçıma sürmedin Anam

Sanma zaman çare olur yarama
Ana derim düğüm olur şurama.
Hayalim eğilip öpmekti ama
Uzandım elini vermedin Anam

Nurlanmış gül yüzün kalbin aynası
Mahalleye çökmüş matem havası
Nasıl taşır benim kalbim bu yası
Yaşanır mı seni görmeden Anam

Otuz beş yaşında şimdi yetimim
Kalmadı hiç kimsem kalmadı kimim
Şu dünya kökünden devrilip benim
Üstüme geliyor durmadan Anam

Kime açsam söyle şimdi derdimi
Han eylemiş baykuş viran yurdumu
Şu feleğin başı göğe erdi mi
Saati vuslata kurmadın Anam

Kalem yetişmiyor arz-ı halime
Anlatır mi bir kaç satır kelime
Hüzünle demleyip seni gönlüme
Koydum başka duygu karmadan Anam

Kitaplar doldursam nafile bugün
Söyle bu acının süresi kaç gün
Dualar okudum ecrine her gün
Bir gece rüyama girmedin Anam

Hakkım varsa helal bin defa benden
Bak oğlun helallik diliyor senden
Yoksa korkuyorum mahşer-i günden
Affeyle huzura varmadan Anam