Anam Şiiri - Murat Palo

Tüter isli bacadan beyhude duman.
Yankılanır eskimiş çırpıların çatırtısı.
Alevler içinde geçerken zaman,
Durur aynı yerde anamın ateş sopası.
Nasırlı elleri okşamış mübarek buğday.
Toz olmuş taş değirmende öpülesi.
Kaç yıldız düştü saçlarına anam way.
Gizlenir dülbent altına anamın narin lülesi.
Pat pat sesi duyarsan yoldan geçerken,
Bil ki kalabalıktır ekmek damının içerisi.
Kokusundan mısır olduğunu seçerken,
"Buyur gel" der anamın kısılmış sesi.
"Karnını iyice doyur yavrum. Tereyağı da sür.
Piştim. Bana da bi şişe soğuk su.
Ateş söndü hele kuvvetli bi üfür."
Şefkat doludur anamın yüreği çocuksu.
Ortalık kan revan, biraz dağınık.
Bir de babamın her yerden topladığı.
Tam karşıda yayık, etrafında tencereler biri yanık.
Yeri ayrıdır yeşil eleğin, anamın çerçiden aldığı.
Dursun böyle zaman, herşey ve herkes.
Ben anamı seyredeyim o gülümsesin.
Kesilsin kainattaki tüm ses,
O bana bir kez daha "oğlum" desin.