Anam! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Altmış yıl hasta yattın, ömrün yatakta geçti,
Dertlerinle uğraştın, sayısız ilaç içtin,
Bir çok ameliyatla, hayatın zehrin tattın.
Bir gün isyan etmedin, şükrünü bildin anam…

Ana kucağı nedir bir gün olsun görmedik,
El ele tutuşarak, tarla bayır gezmedik,
Hep naçar gördük seni, bu halinden bezmedik,
Sevginle duan ile bize can kattın anam…

Üç ekim iki bin on dört Arafa günü öldün,
Kurban Bayramı günü aramızdan ayrıldın,
Kurtuldun acılardan Rahmanına kavuştun,
Eller bayram ederken ağlar bıraktın anam…

Sekiz evlat bıraktın üçü kız beşi oğlan,
Hizmetinde yarıştık işte gerçek var olan,
Ölmek yokluk değildir rahmet ile anılan,
Mekanın Cennet olsun, duam seninle anam…

Allah bin razı olsun, sana hizmet edenden,
Dertlerini paylaşıp, hizmetinde durandan,
Çok ça emeği geçen gelininden oğlundan,
Onlara duan yeter sen rahat uyu anam…

Bu şair Seyfet oğlun seni şiirle andı,
Arkandan Fatihalar, birçok Yasinler sundu.
Uzun zaman öksüzdü, şimdi yetimde kaldı,
Hatimlerle duayla hep anacağız anam…