Anam Şiiri - Fatih Güler

Fatihi gönülleri fethet diye doğurdun
Ama bu fatihin
Kendisine bile hayrı yok anam
Gönlümü fetheden var anam

Anam oldun hayırsız çıktım
Oğlun oldum vefasız çıktım
Hep vefasıza yazdım
Sana yazamadım anam

Gözümden dökülen gözyaşlarımı görmedin
Yüreğimden kanayan kanı bilmedin
Görseydin gözümden yaşları silerdin
Bilseydin bağrına basardın anam

Kalbim ne kadar kırık ki
Görünce gözyaşları dökersin
Gönlüm o kadar yalnız ki
Halime kahrolursun anam

Karnında taşırken mutluydum
Kucağında mutlu olurdum
Sen neşe katıyorsun
Bu ağlatıyor anam

Beşikteyken yanımdaydın, hastayken yanımda oldun
Hiç yanımdan ayrılmadın
Şu şuradan şuraya gelemiyor anam

Güzel sözümden mutlu olursun
Gözüne bakınca halimi sorarsın
Ona ömrümü harcıyorum
Kıymet bilmiyor anam

Gözyaşlarımı görürsen eğer
Neyim var sorma
Gökyüzüne sor garip halimi
Güneş oğluna açtı mı anam

Şiirimi sana okutmayacağım
Neler çektiniz babamla elimden
Şair yavrun ağlıyor
Bari siz ağlamayın anam

Nasıl olsa ağlamaya alıştım
Çayır çayır yanmaya da
Cennetle cehennem bizim dünyamız
Fani dünya onun dünyası anam.