Anam Şiiri - Ramadan Çalışkan

Sanadır bu sözlerim sanadır ANAM
Beni bu dünyaya getirdin ANAM
Beledin besledin, yemedin yedirdin,
Büyütüp'te beni asker eyledin.

A-h ANAM ah.
Keşke hiç büyümeseydim
Hep senin ayaklarının dibinde
Küçücük kalabilseydim,
Ne derdim olurdu
Ne tasam ANAM..

Nerden bilebilirdim ki
Büyümek,
Senden ayrı kalmakmış
Büyümek,
Kendine dertler almakmış ANAM..

Ah anam ah,
Aklıma geliyor çocukluğum
Yağmurda karda
Yalınayak başı açık
Dolaşırdık dağlarda.

Aç/ta kalsak susuz/da olsak
Yine/de mutluyduk be ANAM,
Çünkü biz hep beraberdik
Bir sofrada on kişi yemek yerdik.

Açlığın bizim için önemi yoktu/be ANAM
Kuru soğanı böler
Tuza ekmek banar yerdik
İki yumurta kırar bayram ederdik,
Açlık nedir ki ANAM
Özlemlerin yanında..

Şimdi buralarda
Ben sana açım ANAM
Ben sana,
Hem sana hem BABAMA.

Özlem açlıktan/da betermiş be ANAM
Yanındayken bilemedim
Ayrılınca gülemedim..

Oysa Babam ve sen
Ne çileler çektiniz
Bizleri büyütmek için
Büyütüp adam etmek için.

Babam,
Çift sürer odun keserdi
Bunlar yetmezmiş gibi
Bir de tarlaya gider
Ekinleri biçerdi..

Babam bizlere bir şeyler verebilmek için
Ömrünün sonuna kadar hiç durmadan
Hep çalıştı durdu be ANAM.

MEKANI CENNET OLSUN..

Sen/de hep zorluklarla yaşadın be ANAM
Onca koyunun sütünü sağar
Tarlaya bahçeye koşar
Yorgun argın eve gelir
Yemeğimizi yapardın,

Bunlar yetmezmiş gibi
Gaz lambasının ışığında
Gecenin bir vaktine kadar
Tütün dizerdin
O katranlı elleri öpülesi ANAM..

Dur durak bilmedin ANAM..

ÖZLEDİM/be Anam
Yaptığın o güzel tarhana çorbasını
Oturup hep birlikte,
Tahta kaşıkla yediğimiz o günleri özledim.

Ben belkide çocukluğumu ÖZLEDİM
Birlik bereaberliğimizi
.....ÖZLEDİM Anam.....

Sen, ANAM.
Bu dünyada hiç gün yüzü görmedin,
Ömrünün son baharında
İsterim ol yanımda
Acısıyla tatlısıyla
Analım eski günleri
Seninle kana kana
.....ANAM.....