Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Yırtık çorabımı,pantolon'umu diken beni kundak diye
kara poşiye saran,büyüten
Gece gaz lambasında ayağıma,çorap ellerime
Eldiven,başıma başlık beni gaz lambasında emziren
Saymakla bitmez tükenmez emeklerinle beni
Dünyaya getiren Annelerin en hası anam
Gönlünüze sağlık Gül Hanım, annemi, çocukluğumu, köyümü, gaz lambasını, yırtık çorap ve lastiklerimi (ayakkabı) hatırladım...Hayat işte, neler gösterdi, daha neler gösterir bilinmez. Selam ve saygılarımla...
SEVGİLİ GÜL, ANNE ŞİİRLERİ BENİ HER ZAMAN YARALAR! ZİRA ANNEMİ DE BABAMI DA KÜÇÜK YAŞTA KAYBETTİM. HATIRLIYORUM AMA YAŞIM İLERİ DE OLSA ÖZLÜYORUM.
ÖZLEMLERİM. 1. ANNE VE BABA SEVGİSİ,
2. GÖNÜLDEN SEVEN BİR KADIN.
Güncelliğinden hiçbir değer kaybetmez böyle şiirler...
Kutluyorum.
Rahmet diliyorum.
Erdemle.
Buram buram anne hasretiyle yanan bir kalp .Yureginize saglik.Hersey gonlunuzce olsun Anneler gununuz kutlu olsun.
Üstadım cümlemizin göcenlerine rahmet olsun cok çok tşkr ederim okuyan gözlerinize gönlünüze sevgiler
nadıde kalemınıze ve o kocaman yuregınıze sağlık ustadım
Annenizi Rahmetle anıyorum mekanı cennet olsun emeğinize yüreğinize sağlık daha nice şiirlerde buluşmak dileği ile kaleminiz daim olsun
Kelimelerle anlatılamayan fedakarlık ve karşılıksız sevgiyi, tarif et desen bana herhalde sadece 'anne' derdim. »bu gün hüzünle okudugum bir şiirdi.hocamannenizin yüzünüde görmeseniz her zaman bir acı duysanız onun adını söylersiniz.Gönülden kopup gelen sevgi, hüzün damlaları ile yazılmış muhteşem bir şiir olmuş, kaleminiz tebrik ediyor ve başarınızın daim olması dileklerimi sunuyorum.
Hüzün yüklü sevgilerin en büyüğünü anlatan, cennet bile ayaklarının altında olan değerli varlıklarımız analarımız, anaya yazılan şiiri ve kalemi kutluyorum.
Tut Ellerimden Anne
Hadi tut ellerimden anne;
Götür beni çocukluğumun dar sokaklarına, köhne evlerine. Bırak beni bir bahçeye; elleri, yüzü kirli, yürekleri zemzem suyuyla yıkanmış çocuklarla oynayayım kir pas içinde…
Korkuyorum anne, bugünde bırakma beni, taşı taşıyabildiğin kadar o en küçüklüğüme. Kapısı doğuya açılan evlere götür. Uyut anne sabun kokan yataklar içinde. Gamsız, tasasız, huzur içinde tavandaki ağaçları sayarak uyuyayım. Sadece kovalanmaktan korktuğum rüyalarım olsun ve bitsin uyanınca. Sabahları yağda kavurduğun unun kokusu kalsın genzimde. Sesin karışsın dört duvara, gülüşün aksın ruhuma. Anne, sıcak ekmek boğusunun içine sakla beni. Sakla ki kimse karışmasın kıymetline…
Şöyle çocuk cıvıltıları olsun her yerde, komşu kadınların kahkahaları karışsın saksıdaki sardunya çiçeklerine. Ne güzeldi o zamanlar: Sadece tökezleyip düştüğümde dizlerim soyulur, taş batardı avuçlarıma. Ve mutlaka sıcak bir el uzanırdı ellerime.
Ah anne insan şimdilerde düşmeyegörsün; ne kaldıracak kimsesi olur, ne de üzülecek annesi. Ve yüreğim acıyor bu günlerdeki düşüşlerimde. Çocukluğumun asfaltsız toprak caddelerinde bir kez daha koşuşturmak isterdim.
Yine itfaiyeler akşamüstü yerleri sulasın tozları yatıştırmak için. Yine çocukluğumun toprak kokusunu çekeyim ciğerlerime. Yine unutayım zaman kavramını, akşamın alacasında arkadaşlarla dokuz taş oynayayım. Bütün anneler balkonlarından çocuklarına seslensin ‘’hadi evlere, geç oldu’’, diye.
O günler çabuk mu geçti? Yoksa her birimiz hoyrat bir ele mi kaptırdık? Acı nedir, özlemek nedir bilmezdik? Hüsranları, hicranları şarkılardan duyardık. En büyük hasretimiz annemizin akraba ziyaretlerinden gelmesiyle, babamızın işten dönmesiyle biterdi. Ve en büyük acımız hastalanıp oyunlara katılamamaktı. O da iğleşince geçerdi.
Ne çok mutluyduk.
Anlamıyorum…
O zamanlar endişe, tasa, korku neredeydi?
Meğer, insan büyüdükçe öğreniyormuş.
Tut ellerimden anne, o görmekten korktuğum rüyaların birinde sakla beni. O küçücük demir parçalarına yazılmış ev numaralarının çivisine iliştir ellerimi. Sulanmamış yol tozlarına karıştır bedenimi. Anne çocukluğuma götür beni o da olmadı n’olur içinde sakla beni.
Sevgili Dosttum.. Anneleri görmeye tanımaya koklamaya bilmiyorum gerek var mı Anneler histir duygudur ,ruhtur evlat ta..görmediğiniz
Anneniz için bu dizeleri yazmışsınız görseydin izde aynı dizeler dökülecekti kaleminizden çünkü Anneler yüreğimizdedir.ALLAHTAN rahmet diliyorum.kutluyorum kalemini.selam ve sevgilerimle.
Bu şiir ile ilgili 73 tane yorum bulunmakta