Anam Şiiri - İsmail Tekin 2

Benim güzel anam…
Sağırların Hacca derlerdi O’na,
Nam salmıştı köyde, çalışkanlıkta.
Dur durak nedir bilmez,
Örnek olmuştu halka.

Musdavallerin Hacca,
Küçük Üsenlerin Hacca,
Bu üç hacca,
Yarışırdı amansızca çalışkanlıkta:
Ödülleri aferin.

Daha küçücük iken,
Ana kuzusuyken, sevgi beklerken,
Hasta yatağında baba
Bıraktılar O’na.
Kaçmıştı anası bir başkasına.
Belli etmezdi Hacca ama,
Kızardı için için anasına.
Oy anam oy
Ben yokum daha,
Çileye bak anamda.

Kara gözlüydü,
Yakıcıydı bakışları,
Çok uzundu, gürdü
Doğuştan permalı saçları.
Dünyanın bütün çocukları gibi,
Sevilmek onun da hakkı.
Ama olmadı,
Seveni kalmadı,
On üçünde iken yaşı,
Bırakıp gitti onu
Yatalak babası.

Everdiler on dördünde,
On altısında hamile kaldı,
On yedisinde anaydı.
Bir oğlu oldu.
Kendisi çocuk,
Kucağında çocuk.
Bunlar yetmezmiş gibi,
Alındı askere
Evdeki en büyük çocuk…
Vay anam vay,
Ben yokum daha,
Çileye bak anamda.

Sevgi nedir bilmedi,
Everdiler küçük yaşta,
Ezildi, sindi
Ama belli etmedi.
Çıkar yol neydi?
Aferin,
Aferin dediler,
Anamı kükrettiler,
Aferin dediler,
Anamı delirttiler.

Anam hasta,
Anam çok hasta.
Yastayım dostlarım yasta.
Malı var, mülkü var
Parası var, pulu var
Ama ne fayda?
Kısılmış bir köşeye,
Kalmış birilerinin insafına.
Vay anam, canım anam,
Buna ben nasıl dayanam?

Aylarca karnında taşıdın,
Yıllarca kucakladın bizi.
Şimdi nerdesin anam?
Anam yanımda değil,
Anam ocağımda yok,
Anam avuçların içinde…

Babam bize kızdığında,
Önüne koca bir dağ olurdun. Heee ana De bana Nasıl bu kadar küçüldün
Nasıl sığdın o avuçlara?
Anam yanımda değil
Anam ocağımda yok
Anam avuçların içinde…

Utanıyorum,
Yüzüne bakamıyorum anam…
Seni başımızdan savdık,
Senden kurtulduk anam…
Malının mülkünün üstüne,
Bir güzel oturduk anam…