Kollarındaki diyaliz yaralarına kurban olduğum güzel anam,benim anam. Sanadır özlemim, sanadır yakarışım. Artık mektup ta yazamıyorum şiirlerim artık sensiz ve üşümüşler karaağaç bile döktü yapraklarını sarıkız inlemeye başladı anam kapıdaki çeviz ağacı tarladaki mısır ve evdeki minik nar çiceği, hüzünle önlerine bakıyorlar ve çeşmede akan su maşrabadaki ak süt babamın neskafesi bile tat vermez oldu. Gözüme gönlüme sığdıramadığım anam Almanyalı yarim Göhsümün sol yanı sen de üşüyor musun? sen de susuyor musun? sen de ağlıyor musun? Entarinden çarşaf yaptım kazağından yastık, kokunu unutmayayım diye, yaşmaklarını teyzelerim çamaşırlarını yeğenlerin aldı, gönül boşluğun bana kaldı. gönül yaran benim olsun gözlerindeki hüzün ellerindeki öpülesi nasırlar hepsi benim benim olsun. İLHAN PARÇALI 23/12/2011
İlhan ParçalıKayıt Tarihi : 23.12.2011 15:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlhan Parçalı](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/12/23/anam-477.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!