Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Halim kardeşim, can dostum. ne kadar şiirler yazsak da anaların üstümüzde olan haklarını, bizleri büyütene kadar verdikleri emekleri anlatamayız. bu güzel dıyuğuları satırlara döken kalemini ve gönlünü canı gönülden kutlarım. anneler günün kutlu olsun.. bu güzel şiiriniz tam puanımla birlikte antolojimde.. saygılarımla....
Selam olsun duyarlı yüreğinize...
Karşılık beklemeden tek sevebilen kişi ANNE' dir.
Annelik gerçekten herkese nasip olmayan bir lutuf bir samimiyettir,,,
Güzel bir paylaşım..Saygılar
Okudun kur’anı, imanlı olduk
Ayetle büyüdük, huzurla dolduk
Senin terbiyenle, doğruyu bulduk
Ne olur hakkını, helal et anam...
toplumun en küçük ve en kutsal yapı birim olan aile çocukların yetişmesinde en büyük ve tek etki ve böyle bir anneye sahip olmakla şans sizden yanaymış tebrikler bu güzel şiirinize ve paylaşımınıza.. tüm annelerin bu gün vesilesi ile ellerinden öper saygılar sunarım ..kaleminiz daim olsun
EN GÜZEL YÜREKLİ OĞULDAN, EN GÜZEL YÜREKLİ ANA İÇİN EN GÜZEL VE EN SAMİMİ DUYGULARIN YANSIDIĞI BU HARİKA ÇALIŞMANIZI BÜTÜN KALBİMLE TEBRİK EDİYORUM..
İLHAMINIZ VE YAŞAM COŞKUNUZ DAİM OLSUN DİLİYORUM VE BU GÜZEL ŞİİRİNİZİ (TAM PUAN KATARAK) ANTOLOJİ LİSTEME EKLİYORUM..
Saygı ve Selamlarımla..
Hüseyin Çubuk
ÇOK GÜZEL BİR İÇERİK.YÜREĞİNİZE SAĞLIK.SELAM VE SAYGILARIMLA...
''Gönlüme taze filiz sunar dalım budağım.
Mübarek ellerine dokundukça dudağım..''
ile bu güzel şiirine mülaki oluyorum kardeşim.Tebriklerimle.Tüm annelerin ellerinden öpüyorum..
EN GÜZEL YÜREKLİ OĞULDAN, EN GÜZEL YÜREKLİ ANA İÇİN EN GÜZEL VE EN SAMİMİ DUYGULARIN YANSIDIĞI BU HARİKA ÇALIŞMANIZI BÜTÜN KALBİMLE TEBRİK EDİYORUM..
İLHAMINIZ VE YAŞAM COŞKUNUZ DAİM OLSUN DİLİYORUM VE BU GÜZEL ŞİİRİNİZİ (TAM PUAN KATAAK) ANTOLOJİ LİSTEME EKLİYORUM..
Saygı ve Selamlarımla..
Hüseyin Çubuk
ANNEME
Sustum
Dönmeni bekledim sessizce
Dönüşü olmayan bu yoldan... Devamını Gör
Günleri aya, ayları yıla vurdum
Uyudum uyandım, günlerce sensiz durdum
Kokunu kokladım hayallerime sardığın
Her seste her korkuda seni aradım
Sensizliğin hüznü sensizliğin acısı kapladı yüreğimi
Ağladım,
………….Ağladım,
…………………….Ağladım
Gözümdeki yaşlar
İçimde ki acılar dinene kadar bekledim.
Bazen durdu zaman bazen kuş olup uçtu
Ve sen gideli meleğim
Yirmi üç takvim tutuştu
Dönmeyeceğin o yerden düşlerime gülümse
Ana şefkati sıcaklığınla ısıt içimi
Hiç uyanmasam düşlerimden
Büyüttüm özlemini zamanla
Vuslata kaç kaldı hesabıyla geçti dünlerim
Ve hala hasretini sarıyor bu günlerim
Biliyor musun? Sen gittin gideli
Burada çok şeyler değişti
Hepimiz büyüdük serpildik
Hayatın içinde biz de gizlendik
Yine çocuk yanım var bıraktığın gibi
Senin şefkatine senin sıcaklığına
Senin korumana muhtaç
O huzur bulduğum limana hasret ruhum
Sensizlik boşluğunda bocalayıp durdum anne
Her anneler gününde daha bir hırçın
Daha bir öfkeli yüreğim
Seni özledim meleğim
Seni özledim
SENİ ÇOK SEVİYORUM.
RUHUN ŞAAD OLSUN.
alıntı..........sevgiyle tüm annelerin ellerinden öpüyorum hayatımızdan giden annelerede bu şiir armağan
ÇOK DUYGULU.ÇOK ANLAMLI.ÇOK SEVGİ YÜKLÜ.ÇOK ÇOKKKKKKKK.TÜM GÜZELLİKLERİN EN ÇOĞU ANALARIMIZDA...
YAŞAYAN,YAŞAMAYAN EMSALSİZ YÜREKLERDEKİ SEVGİYİ DAĞITAN TÜM ANNELERİMİZE SONSUZ HÜRMETLERİMLE..ÇALIŞMANIZA TEBRİKLERİMLE..
Başarılarınızın devamını diliyorun
Bu şiir ile ilgili 81 tane yorum bulunmakta