Anam Şiiri - Nihat Yakacı

Yufka yüreğine bin kurban olduğum,
Neden böyle dertli çileli doğurdun.
Hasta yorgun düştüm sormaz oldun.
Hüzünlü şu yüzüm gülmez…
Gülmez oldu. ’’ANAM”

Hiç anlamadın Sen bendeki bu acıyı,
Alın yazıma yazılan ALLAH’IN emri,
Hüzün kederle dolmuş umudun yeri,
Bu hasretlik bitmez…
Bitmez oldu. “ANAM”

Senin içindir ki, bu hasrete yanarım,
Ancak Yara dana ayandır şu yaram.
Bundan böyle yaşamak oldu haram.
Akan yaşlarım dinmez…
Dinmez oldu. “ANAM”

Gayri bakmaz oldun yaralı şu halime,
Efkârlanıp da dertlerimi sığarım içime.
Gün olur da tutar kendi kendime,
Derim bu hayata bir haller…
Bir haller oldu. “ANAM”