Anam Şiiri - Mustafa Sabri Ertuğ

Beni boynu bükük bırakıp gittin
Minik yüreğimi de yakıp gittin
Ben şimdi sensiz ne yapacağım
Ana beni kime emanet ettin

Ben zaten babamı hiç görmemiştim
Senden başkasına güvenmemiştim
Anam var bana kim ne der demiştim
Ana beni kime emanet ettin

Acelen mi var ne kaçarsın anne
Kanadın var sanki uçarsın anne
Bilirim aslında naçarsın anne
Ana beni kime emanet ettin

Doyamadan gittin gençlik çağına
Doyamadın minik yavrucağına
Kilit vurdun babamın ocağına
Ana beni kime emanet ettin

Bir gece yarısı sessiz sedasız
Gittin anam gittin bir elvedasız
Şimdi ben ne desem artık faydasız
Ana beni kime emanet ettin

Yokluğunun yükü ağır anacım
Beni de yanına çağır anacım
Yaşatmaz beni bu kahır anacım
Ana beni kime emanet ettin

Sapladın bağrıma hasret okunu
Kimsede bulamam senin kokunu
Kağıda dökülmez zordur bu konu
Ana beni kime emanet ettin

Şimdi garip yavruna bin dokun bin ah işit
Hangisini anlatsam dertlerim çeşit çeşit
Yokluğun bu dünyada zaten ölüme eşit
Ana beni kime emanet ettin

Önceden ben garip bir öksüz idim
Şimdi sende yoksun oldum bir yetim
Bir gün önce sana gelmek niyetim
Ana beni kime emanet ettin

Yer aç yanında bana uzanayım öylece
Ninniler söyle bana dinleyeyim her gece
Yıllar süren bu hasret biter belki böylece
Ana beni kime emanet ettin

Kim sarar sen gibi rikkatli beni
Kim sorar sen gibi dikkatli beni
Kim sever sen gibi şefkatli beni
Ana beni kime emanet ettin

Yazan böyle yazmış yazımı benim
Ölsem bıçak açmaz ağzımı benim
Kim çekecek şimdi nazımı benim
Ana beni kime emanet ettin