Anam Şiiri - Sedat Çakmak

Kan pıhtısı bir nutfe; aslımız bir topraktır,
Sonbahara başlangıç, yere düşen yapraktır.
Bir devletin sembolu gönlerdeki bayraktır,
En kutsal varlıksın sen, biricik canım anam.

Bir utfe damla iken senin rahmine konduk,
Orda kan pıhtısıyken,bir çiğnem ete döndük.
Birkaç ay sonra ise, ruh üflendi kan dolduk,
Göbekten bir bağ ile sana bağlandık anam.

Dokuz ay özen ile şefkat ile besledin,
Doğum anı gelince yavrum diye seslendin,
Sütünle maman ile, çaba ettin besledin...
Hakkın hiç ödenir mi? Bilmem senin ey anam!

Bak Peygamber-i Zişan, senin için ne söyler?
'Cennet anaların ayağı altındadır.' der...
Hak Teala anayı,babadan çok sevn der,
Satırlara sığmazsın, seni hep övsem anam.

Sedat sen, ana-baba helallığın alda git,
İşte Cennet-i Ala, artık ona dal da git! ...
İkisinin gönlüne,hoşnutluğun sal da git,
Hakkını helal eyle, sen cefakar pak anam

(Borçka: 24.04.1998)