Anam Şiiri - İsmail Doğan

Uludur eliniz; uzat öpeyim,
Gözümüm ışığı güneşi ANAM,
Bana yaptıklarını nasıl ödeyim,
Özümün ışığı güneşi ANAM.

Dokuz ay karnında, gezdirdi beni,
Sütünle, besledi büyüttü beni,
Sürünürken hep dik yürüttü beni,
Tezimin ışığı güneşi ANAM.

Görev bildi A, B, C yi öğretmek,
Kim harcadı ki senin kadar emek,
Ne kutsal değer insan yetiştirmek,
İzimin ışığı güneşi ANAM.

Analar en kıymetli varlık dünyada,
Tatlı canım ki, olsun sana feda,
Bir gül misali mis kokar burnumda,
Yazımın ışığı güneşi ANAM.

Buz gibi soğukların sıcaklığı,
Zifir karanlıkda gecemin ışığı,
Sallardı 'oy ninni' diye beşiği,
Sazımın ışığı güneşi ANAM.

Ana yüreğidir ter temiz kalbi,
Uzak tuttu benden kini nefreti,
Yaşamıma sevgi barış öğretti,
Sözümün ışığı güneşi ANAM.

Ana yüreği gibi kıymet bulunmaz,
Vursa da dövse de canım acımaz,
Senin ağlamana kalbim dayanmaz,
Hazımın ışığı güneşi ANAM.

Senin hasta olman kahreder beni,
Yorma artık benim için kalbini,
Ben tutayım artık el üstünde seni,
Yüzümün ışığı güneşi ANAM.

İlyashacı köyünde beni doğurdu,
ANAM benim gibi yavruyla umutlu,
DOĞANİ layikse SANA ne mutlu,
Pozumun ışığı güneşi ANAM.

15.05.1996