Anam Şiiri - Eyyup Özdemir

29 Aralık bir kış sabahı,
Telefon çalınca içim cızz oldu,
Abim dedi ki! Anamız öldü,
Dizimin bağları çözülür oldu.

İnanmadım sordum ne dersin gardaş?
Dün birlikte oturup yemedik mi aş?
Zindan oldu bize artık bu Maraş!
Gözümün yaşları dökülür oldu.

Babam geldi Şefika’m öldü mü diye?
Evet demeye bir türlü dilim varmadı!
Yaşlı gözler ile baktım yüzüne,
Gözyaşı çağlayan bir nehir oldu.

Camiye giderken selaa ver diye,
Düşünüp dururum rüya mı diye,
Mevla’m cennete ne olur al diye,
Dualar dilimden dökülür oldu.

Hak Yolda yürürdü bilmezdi yalan,
Namaz’ın kılardı yemezdi haram,
Feryatlar ediyor ardında kalan,
Kız-oğul saç başın yolarlar oldu.

ÖZDEMİR’in üzerinde çok hakkın,
Takdiri buymuş Cenab-ı Hak’kın,
İnşallah olursun Resul’e yakın,
Diyerek sabr-ı cemil dileyen oldu.

Eyyup ÖZDEMİR
29/12/2023