Anam Şiiri - Sevgi Oncel Cicek

Tam bu an dustun anam aklima...
Yokluguna en cok tam bu zamanlar aglar oldum.
Tam bu vakit sizlar oldu yuregim,
Pervasiz akar oldu gozlerim.
Dilimde zamansiz belirirken hasretin,
Anam demeyi ozledim.
Gulmeni...
“Bu ne hal, ustunun hali ne! ” diye kizmani...
Sabah kurulu saat gibi adimi tekrarlamani...
Her olayda babami hakli bulmani...
“Babaniz atanizdir, ataya laf edilmez! ” deyisinde bunu nasil anlamadigimi..
Kokunu, kokunu ozledim anam... Analar baska kokarmis bilemedim.
Yumos yumos ellerini.
O tombik yanaklarini...
Sabah ayazinda agrilardan yataktan kalkamayisini...
Herseyden once babamin sutunu hazirlayisini ozledim...
Kadin dedigin, erkek dedigin, cocuk dedigin le baslayan konusmalarini ozledim...
Anam...
Seni ozledim...
Iste tam bu zamanlar yuregim ellerimde,
Sabah ayazinda bekler oldum...
Yoklugun dayanilmazmis be ana...
Baharda cicekte acsan... Karda boranda korunsanda... Olmuyormus.
Kokunu ozledim anam, sesini ozledim, kucaginda uyumayi ozledim.
Acele etmeseydin be anam...
Kizim ne yapar bensiz deseydin, azraile rica etseydin... Daha degil deseydin...
Simdi ne saclarimi tarayan var, ne adimi tekrarlayan...
Kucagimda yazman, hasret tasinda bekler oldum...
Her gun tam bu saatte.
Anam...
Acelen neydi...