Anam Şiiri - Fahri Terzi

Beni,
Kanıyla yoğuran
Acılarla doğuran
Hayat kaynağım.
Gül kokusunu,
Can sütüyle emdiğim,
Bal akıtan imbiğim…
Boynunda arındığım,
Kolunda sarındığım…
Seni öyle çok, öyle çok özledim ki…

İlköğretmenim,
Yalın sevdayı öğrendiğim.
İnandığım, güvendiğim
Oyunlar oynadığım, eğlendiğim.
Masalların, ninnilerin
Hala dinleniyor
Şiirlerde…
Yürek yakan türkülerde
Yanık güftelerin söyleniyor.

Çöküp, çözümsüzleştiğimde
Akıldanem
Ufkumu aydınlatan deniz fenerim
Yarama, yarenime ağlayan
Acılardan koruyanım
Belalım…
Ömrümün her karanlık gecesi,
Gözyaşı incisiyle ıslanır seccadesi
Dualarıyla ayakta durduğum
Canım anacığım!
Seni öyle çok, öyle çok özledim ki…

Bütün çaresizler
Kimsesizler,sessizler
Anasızlar adına,
Gül kokulu ellerinden öperim.