Anam Şiiri - Veysel Turgut

ANAM

Derelerde berrak sular akardı
Kazan kazan çamaşırlar çıkardı
Makine mi vardı,terkos mu vardı
Leğende çamaşır yıkardı anam.

Sabah erken kalkıp namaz kılardı
İnekleri sağıp kıra salardı
Bahçeye inerdi sebze sulardı
Yanağına güller takardı anam.

Yürümekle bitmez yolları ırak
Sıcaklar düşmeden tarlaya varak
Sırtında azığı,elinde orak
Erkenden yollara çıkardı anam.

Neyi varsa verdi sevgiden yana
Bir hayat borçluyum bağışla ana
Saçını süpürge ederdi bana
Yanağımda şöyle sıkardı anam.

Biz kalkmadan çayımızı demlerdi
Tavuğu,ördeği,kazı yemlerdi
Abim binsin diye atı gemlerdi
Kamçıyı kınına sokardı anam.

Her şeyi anlatır birkaç kelime
Çok candan gülerdi bakıp halime
Ne zaman valizi alsam elime
Yaşlı gözler ile bakardı anam.

Veysel TURGUT