Gülmedi hiç o mahsun yüzün
Eksik olmadı yüreğinden hüzün
Düğünümüzü yaptık biz bu güzün
Yüzünü güldüremedim bak anam
Bak biz büyüdük uçtuk yuvadan
Sana derman versin yaradan
İşte gidiyorum ben bugün buradan
Sana yakışır bir evlat olamadım anam
Gelinini yanında gezdiremedim
El kızıdır bi sözümü tutturamadım
Kaptırmışım kendimi yutturamadım
Affet ne olursun sen beni anam
Yanındayken kıymetini bilemedim
Eller öğüt verdi hiç dinlemedim
Ben şimdiden seni çok özledim
Kıymetini bilemedim anam
Mutfağa girip yemek yapmıyor
Artık Benimde sözüme bakmıyor
Beni boş ver senin adını bile anmıyor
El kızıdır ne yapayım anam
Uzat elini doya doya öpeyim
Sana ben kul köle olayım
Ne olur musade etde yanına varayım
Artık sana yakışır bir evlat olayım anam
Yakup Başar
Kayıt Tarihi : 20.4.2008 12:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Başar](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/20/anam-292.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!