Anam Şiiri - Sefer İnce

Anam

Çığlığım çığlığına karıştığı gün,
Sırtındaki beşikte
Ve Dil-özü yolarındaydık.

Kaç kez can verdin açlığıma
Kaç kez sevdin dillendiremediğin
Türkülerinle beni …

Kan revan bağırtılarıma,
Yüreğin dayanamaz
Titrek ve can havli bakışlarla
Etrafı seyrederek, yardımlar çığırırken,
Etlerim doğranır ve
Ben ardında bıraktığın boşluğun girdabında,
Binlerce kez nefessiz kalırken

Sen;
Atana gelinliklenir,
Kuytu yerlerde emişirdik.

Ve ben
Koynunun kokusuna bayılırdım.

Sabahın kör şafağında,
Yama’dan Tohma’ya
Aş, ekmek oldun tüm çocuklara,
Yedi düvel toprağına
Can verdiğin bedeninle
Ezdiğin ve mutlu ettiğin tüm fukaraların
Bıyıklarını burduğu
Son zamandı dünyanın mutlu anı.

Çığlığım çığlığına karıştığı gün,
Sırtındaki beşikte
Ve Dil-özü yolarındaydık…