Anam Şiiri - Seyit Mehmet Sümengen

Üstüne güneş doğmazdı,
Çok erken kalkardı Anam.
Çalışırdı hiç durmazdı,
Yıldızca akardı Anam.
Anam şafağın kadını,
Şafaktan alır adını.
Duasıyla uyanırdık,
Melek öpüyor sanırdık,
Türkülere boyanırdık,
Tanrıca bakardı Anam.
Anam Tanrının kadını,
Tanrıdan alır adını.
Göğe ulaşırdı nefesi,
Dağda yankılanır sesi,
Bize yeterdi gölgesi,
Şimşekçe çakardı Anam.
Anam dağların kadını,
Dağlardan alır adını.
Çilesi çıkrıkta eğrilir,
Her çileden bin doğrulur,
Özü toprakla yoğrulur,
Toprakça kokardı Anam.
Anam toprağın kadını,
Topraktan alır adını.
Toprak emek, ekmek demek,
ANAM Anadolu demek.
Anam ANADOLU kadını,
Anamdan alır adını.

Esslingen, 10.05.04