Anam Şiiri - Adnan Yılmaz

Canından can ayırdılar,
Etinden kemiği sıyırdılar,
Seni saatlerce bağıttılar,
Bu acıya nasıl dayandın? Anam.

Ak kanınla besledin beni,
Soba yaptın sıcak tenini,
Bağrına bastın bebeğini,
Feda ettin uykularını Anam.

Gonca mıyım? Öpüp kokladın,
En kıymetli yerinde sakladın,
Bir gün olsun sen bıkmadın,
Sabır taşımısın? Anam.

Koynunda yetiştirdin gülünü,
Feda ettin sen ömrünü,
Hiç düşünmedin bu gününü;
Saçlarını ağarttın Anam.

Yemedin lokmanı verdin,
Giymedin hırkanı serdin,
Sen üşüme yavrum derdin,
Ömrünü çürüttün Anam.

Ninniler söylerdin başımda,
Ne hoş bakardın karşımda,
Kıymetin bilmedim çocuk yaşımda,
Dilinden bal dökülür Anam.

Ne sözler işittin babamdan,
Sen hiç vaz geçmedin huyundan,
Bir yaramazlık yaptığım an!
Siper ettin gövdeni Anam.

Öksürsem ciğerin çıkar yerinden,
Biri el uzatsa Azrail olursun aniden,
Böyle sevgi olur mu? Derinden,
Dillere destan oldun Anam.

Yolum gözler oldun gündüz, gece;
Sesimi özler oldun görmeyince,
Nerede olduğumu bilmeyince!
Ateşten gömlek giydin Anam.

Bak işte geldin; işte gidersin,
Yaşım kırk dedi hala üstüme titrersin,
Sen melek değilsen söyle nesin?
Cennette köşkler senindir Anam.