Anam Şiiri - Halil Gürkan

Gönül aleminin kara kışında,
Varıp sığındığım yapıdır anam.
Kar, tipi dönse de garip başında,
Şefkat şerbetinin küpüdür anam.

En içten dualar süsü dilinin,
Müjdeli yolcusu Cennet yolunun,
Mevla’ca dokunan kutlu halının,
Kudretten boyalı ipidir anam.

Damarımda gezen al kan saydığım,
Damla damla yüreğimde duyduğum,
Urba diye ömür boyu giydiğim,
Sevgi kumaşının topudur anam.

Bir büyük lutfudur ulvi yasanın,
Set olur önüne, bana esenin,
Gönlüme yerleşen derdin, tasanın,
Devası, ilacı, hapıdır anam.

Uyup Hakk emrine dokuz ay sayan,
Canından can bölüp, bedene koyan,
Her birine güzelliği yansıyan,
Nadide beş gülün sapıdır anam.

Halil’im fedaya hazırım başı,
Sırtıma alıp da dolansam arşı,
“ÖF” bile denmeyen hizmete karşı,
Cennet’e açılan kapıdır anam.