Beş parçaya bölünmüş bir ak yürek
Bazı garip garip çekingen, ürkek
Bazen bir gürlerdin Osmanlı, erkek
Sen kara günlerin ak anasıydın..
Neler çektin taş odalı evlerde
İsli gaz lambası, kaputtan perde
Lime lime olmuş kilimler yerde
Sen kara günlerin ak anasıydın..
Bebeler doğdu, büyüdü, yürüdü
Ocak üflemekten ağzın kurudu
Simsiyah saçları aklar bürüdü
Sen kara günlerin ak anasıydın..
Hep koşturdun uyumadan, yemeden
Nasıl beyaz kaldı hiç kirlenmeden
Ellerin, alnın, yaşmağın, seccaden
Sen kara günlerin ak anasıydın..
Çehrende sönmeyen bir güneş vardı
Karanlık günlere ışık saçardı
Yüzümüz buruşsa keyfin kaçardı
Sen kara günlerin ak anasıydın..
Amansız kışlarla sen savaşırdın
Ekmeği pişirir, suyu taşırdın
Zaman değişti dediler, şaşırdın
Sen kara günlerin ak anasıydın..
Ülkeyi görünce iç savaş gibi
Kan boşaldı gözlerinden yaş gibi
Görmeseydim deyip dondun taş gibi
Sen kara günlerin ak anasıydın..
Şimdi kımıldayamadan yerinden
Bir ah çekiyorsun şöyle derinden
Öpüyorum mübarek ellerinden
Sen kara günlerin ak anasısın..
Kayıt Tarihi : 3.12.2003 17:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili Anacığım'a ithaf ettiğim ve sanırım onun bütün yaşadıklarını anlatabildiğim bir şiir.. Bir Çanakkale Gazisi'nin kızıyım, anacığım savaş yıllarını yaşamış, ülkenin nerelerden nerelere geldiğini görmüş, sultan gönüllü bir insandı.. Ruhu şad olsun.. Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (2)